NALIKA AKU KEPILIH ING KELAS SKS

Dening: Hanun Azizah

Awale aku ora ngarep-ngarep bisa kapilih mlebu kelas SKS. Nanging, nalika bubar jupuk rapot aku ndelok IP ku 90-an. Sidane dening ibuku dikongkon melu SKS wae. Ngendikane ben enek pengalaman lan gampang nggolek sekolah mbesuke. Aku gelem melu. Wiwitane rasane kaya enek kedadeyan penting kang bakal ngrubah uripku.

Sing sadurunge aku aras-arasen saben wayahe sinau, saiki malih dadi sregep maca buku lan ngerjakne tugas. Awale aku durung ngrasakne sengsara nanging suwe-suwe tugas ki teka bareng-bareng. Aku bingung lan kaget merga durung kulina.

Pas wis wayahe ujian akhir semester panggone neng Kuncen, Kampus 1. Eh iya, kelasku manggon ing Kampus 2 kang alamate ana ing dalan Barito No. 13. Merga kelasku program Hubbul Quran dadi kudu wajib mondok setaun ing mahad kene. Mulihe rong minggu pisan. Aku lan kanca saka Kampus 2 sing katut SKS padha seneng, soale bisa ngrasakne sekolah neng Kampus 1 kang terkenal jajane enak-enak.

Saben esuk sasuwene ujian ing Kuncen, aku lan kancaku budhal esuk jam 6 nganggo Maxim/Gojek saka Barito. Sawise tekan Kuncen bajur tumuju ing Aula panggone ulangan kasebut. Karo nunggu pengawas ujian rawuh, aku mbuka buku sinau. Ngono terus nganti ulangane bar, trus bali maneh ing Mahad Kampus 2, uga migunakake jasa Maxim/Gojek.

Harapanku ora muluk-muluk, muga bae aku krasan lan lolos ing kelas SKS.

******

Madiun, 7 Mei 2025

 

Biodata Pangripta: Hanun Azizah. Lair ing tanggal 23 Agustus 2011. Saiki isih dadi siswa MTsN Kota Madiun Kelas 7L. Nduweni kasenengan maca buku. Cita-Citane pengin dadi pengusaha sing sukses, supaya bisa dadi kebanggaane wong tuwa. Aamiin.

 

 

 

 

 

 

 

CERKAK-WACAN BOCAH

PENGALAMANKU MLEBU KELAS SKS

Dening: Khanza Zahira

Haii, jenengku Khanza Zahira saka 7L, kelas Hubbul Qur’an. Aku arep crita ngenani pengalamanku mlebu seleksi tahap 1 ing kelas SKS.

Mbiyen nalika wektune jupuk rapot semester 1 atiku ngrasakne ndhredhek pol, amerga wedi oleh biji elek. Alhamdulillah, rapot didumke lan IP-90.

Pas wis mlebu sekolah maneh sawise preian semester, aku lan kancaku sing jenenge Hanun ditimbali guruku. Sawise mara ing ruang guru aku penasaran wedi nek ana apa-apa, tibake aku diomongi yen kapilih mlebu kelas SKS. Perasaanku campur adhuk ora karuwan, antarane susah lan seneng. Jarene yen mlebu kelas SKS kuwi ana penake lan ora penake. Penake aku mengko lulus 2 taun, ora kepenake kuwi mengko mesthi akeh tugas.

Aku karo Hanun bingung arep mlebu SKS apa ora. Akhire sawise dipikir mateng aku karo Hanun mutusake mlebu kelas SKS. Sabanjure aku cah loro diwenehi tugas luwih akeh tinimbang kanca sakelas liyane.

Sajane pas diwenehi tugas akeh aku bingung, arep wiwit nggarap tugase saka ngendi, soale lumayan akeh lan angel. Aku karo Hanun arep nyerah, tapi oleh semangat teka ibuke. Sidane bisa bangkit maneh nganti saiki wis semester telu.

Nanging nganti saiki aku isih bingung, kang kudune semester telu dilakoni 6 wulan, amerga wektune kepotong akeh dina prei, saengga mung ditarget sesasi kudu rampung. Lan wulan ngarep ujug-ujug wis ujian maneh seleksi kaloro. Ujian iki nyebabake aku panik, soale yen mengko  bijiku elek-elek aku wedi nek gak lolos seleksi mlebu kelas SKS.

Lan..., critaku nganti tekan kene bae ya. Dongakne aku lan Hanun ketrima ing kelas SKS ngantu lulus rong taun ya.

******

Madiun, 7 Mei 2025

 

Biodata Pangripta: Khanza Zahira Almustofa. Lair ing tanggal 4  September  2011. Saiki isih dadi siswa MTsN Kota Madiun Kelas 7L. Nduweni kasenengan olahraga . Cita-Citane pengin dadi wong  sukses, supaya bisa dadi kebanggaane wong tuwa. Aamiin.

PASAR MALEM ING TENGAH ALAS

Dening: Dyah Kurniawati

Udakara tahun 90-an aku mulih kebengen amerga ana urusan ing kutha. Omahku ing lereng Wilis, nglewati tengah alas sing durung ana lampune. Nanging amerga wis kulina, blas ora duwe rasa wedi lan was-was. La piye maneh ya kuwi dalan siji-sijine yen metu saka desaku.

Dhewekan taktrabas petenge wengi, sakiwa tengene dalankebak wit jati katon peteng dhedhet. Mendhunge wis gumandhul arep ceblok. Swarajangkrik ngerik sesautan ing selane swara banyu kali sing gumrojog sakidulejurang.

Nalika meh tekan jurang Dengkeng, saka kadohan katon padhang banget. Padhang kencar-kencar kaya swasana pasar malem. Sumbere padhangsaka lampu petromak lan teplok kang sumebar ing satengahe lapangan.

“Wiwit kapan ana lapangan neng kene?” pitakon sajroning batinku ora kawetu, merga oraana kancane caturan.

Jurang iki terkenal wingit, asring kedadeyan kacilakan lanrata-rata korban ninggal ngenggon.  Dalane ndeder munggah tur pas tikunganrada kaling-kalingan gampengan. Kudu waspada nglakokne kendharaan yen ngliwatikene, lena sithik bisa glondor mundur utawa tabrakan saking bantere ngegas munggah. Iki sing nyebabake bras-bres kacilakan.

Tahun wingi ana pikep ngangkut palawija njungkel ing kene.Kernet loro sing lungguh ing mburi kelangan nyawane merga kebrukan pikep kangmalik. Rong wulan wingi ana wong gocengan nglundhung mlebu jurang. Untungenasang ing oyote jati ora bablas terjun neng jurang dadi isih bisa dislametke,ning sijine koma lan lagi sadar sawise seminggu dirawat ing UGD. Nalika wissadar crita ngethuprus, rumangsane ing kene ana pasar malem. Dalane macet lanrame banget. Sakjane olehe nglakokne motor alon-alon merga akeh wong nyabrangarep delok pasar malem. Saking alone motore glondor mundur lan bablas mlebujurang merga rem e blong. Wong-wong sing krungu critane padha ora percaya,dikira pikirane durung genep merga bar koma seminggu. Lan isih akeh kedadeyanaeng ngenani sakiwa tengene jurang Dengkeng kene.

*****

Saya cedhak keprungu swara gamelan saka arahe pasar malem kuwi. Nggumunku durung ilang nalika ujug-ujug sepedha motorku mati nalika ngliwati pasar malem iku. Kamangka motorku isih anyar tuku gres durung ana setaun. Sasuwene iki ora nate rewel sebab aku sregep ngresiki mesine. Bensine ya isih akeh, oli ya lagi tak ganti minggu wingi. Kabeh kabel-kabel tak deloki menawa ana sing ucul. Kabeh normal durung nemu karusakan sing nyebabake macete motorku.

Karo nguthak-athik motor aku mbatin, kok ora ana wong liwat utawa wong sing nonton pasar malem kuwi. Karepku ya arep jaluk tulung mbenakne motor. Jaman semono aku durung duwe hp. Nyegat motor lewat kawit mau blas ora ana kemliwere motor kamangka sesuk malem pasaran, malem Kemis Pahing. Biasane akeh colt lan pikep ngeterke janganan lan palawija sing didol ing pasar sesuk esuk.

Taksawang saka kadohan, ing satengahe pasar malem akeh dagangan sing didhasarke kayata kacang goreng, gedhang godhog, tahu petis, puthu, donat, arum manis, lan jajan liyane. Uga ana plendhungan, motor-motoran, trompet kertas, lan dolanan kaya lumrahe nek ana kerameyan. Nanging anehe kabehora ana bakule.

Ing kono uga ana maneka warna arena permainan, kayata dromolen, bandhulan, ombak banyu lan tong setan. Ombak banyu lan dromolen munyer nanging ora ana sing numpak siji-sijiya, uga ora katon sing biasane jaga lan nariki karcis.

Aku thingak-thinguk golek warung kopi mesisan arep leren. Lakuku nuju ing sakidule dromolen marani dhasaran meja kang dodol kopi. Ning tak inguk bakule kok durung ana. Ing meja ya cumepak gula, kopi, teh lan gorengan tahu, heci, tempe lan jadah bakar. Sacedhake meja warung kopi ana tungku saka lemah genine murub. Ndhuwur tungku ana panci isi banyu umob molak-malik. Taktunggu sauntara ing dhingklik dawa menawa bakule ndang teka. Weruh jadhah bakar sing katone nyampleng aku ngeleg idu. Tanganku kumlawe ngranggeh piring seng isi jadah bakar. Nalika meh kasil jupuk jadah bakar lengenku krasa abot, kaya ana sing nyandhet. Sidane takwurungke, ora arep jupuk jajanan yen bakule durung teka. Nganti cengklungen kok panggah ra enek kemliwere wong, aku balik maneh dandani motor. 

Tinimbang nggrundel aku maca donga sabisa-bisane. Donga sing takapalne nalika biyen pas cilik ngaji ing langgar. Sauni unine donga lan ayat sing isih apal. Alfatihah, surat-surat pendek lan ayat kursi takunekne ngrememeng bola-bali. Ganep ping telu ngrapal donga lakok makpet, swasana dadi peteng dhedhet mbarengi nggerenge motorku. Alhamdulillah, motorku wis urip. Nanging neng endi lampu-lampu sing padhang kencar-kencar mau. Lampune mati bareng kamangka iki dudu setrum listrik. Gumunku ora wis-uwis. 

Ing sakiwa tengene olehku ibet dandani motor bali kaya sadurunge, peteng dhedhet mung krungu jangkrik ngerik lan gumrojoge banyu kali. Angin midid alus sumusup ing suwalike jaketku. Swara jangkrik ngerik tansaya banter. Dumadakan grimis riwis nibani sirahku. Grayah-grayah takjupuk helem sing mau takglethakne neng suketan sacedhake motor.

Maktratab, kelingan critane bocah sing kacilakan ing kene lan koma seminggu ing UGD rong wulan kepungkur. Githokku mengkirig bareng sadhar yen kedadeyan iki ora sabaene. Muji sukur isih pinaringan kaslametan. Gage takstater motorku nrabas petenge wengi tanpa mengo memburi. 

Cuthel!

******

Madiun, 7 Januari 2024

*Wis kapacak ing Majalah Jaya Baya No. 31 Minggu V Maret 2024

CRITA MISTERI

 MAESAN NJERO KAMAR

Dening: Dyah Kurniawati

Biyen sadurunge aku duwe omah dhewe nate  nunggoni daleme Bu Sri. Sajoge garwane seda, Bu Sri diboyong  putrane menyang Kediri lan daleme kosong amerga putra-putrine wis padha omah-omah kabeh. Nalika ditawani aku langsung gelem, merga wis rong sasi durung bisa mbayar kontrakan. Pas masrahake kunci, Bu Sri  mbebaske aku nganggo barang kang ana ing omah iki. Kaya oleh rejeki nomplok, sebab sasuwene ngontrak aku durung duwe isen-isen omah merga bayare bojoku minangka karyawan pabrik mung cukup kanggo kabutuhan saben dina. 

Nanging Bu Sri manti-manti ora oleh nguthak-nguthik kamar mburi. Kuncine jare ilang dadi wis ora bisa dibuka. Aku ya manut, merga isih ana kamar loro gedhe-gedhe kanggo kamar utama lan sijine mengko kanggo anakku sing lagi umur telung taun.

Sasuwene iki Bu Sri ora patiya nangga, nanging kanggoku piyantune apik banget. Aku kenal merga sering mbantu setlika neng daleme. Saben bubar setlika mulihku  asring  digawani lawuh lan jajan kanggo anakku. 

Sadurunge pindhahan aku resik-resik dhisik merga omah iki wis rong sasi  ora dipanggoni. Kabeh ruwangan tak saponi kejaba kamar mburi manut pesene Bu Sri wingi.  Omah tuwa kang temboke saka kayu iki sabenere pyane akeh sing rusak, nanging ora parah. Aku isih bersyukur, lumayan tinimbang ngontrak. 

Dina kapisan turu ing omah kuwi aman ora ana kedadeyan apa-apa. Amarga bubar resik-resik lan nata barang dadi awak kesel langsung blekseg turu angler, jelalah anakku uga ora rewel.

Omah iki sepi amarga adoh saka tangga teparo, rada njero neng satengahe kebon. Nek pas neng kontrakan biyen cedhak karo tangga sing uga padha ngontrak dadi swasanane rame. 

 Dina kaloro  bojoku mlebu shift bengi, dhasare aku rada jirih sawise bojoku budhal  lawang tak kancingi kabeh. Ora suwe udan deres kacampur angin gedhe nambahi mirise ati. Amarga rada keweden anakku tak kekep supaya ora rewel. Ngancik tengah wengi ana swara glodhagan ing dhuwur pyan ora leren-leren, kaya swarane tikus kiter-kiteran. Atiku ketar-ketir wedi nek kejeglokan pyan sing wis mengkap-mengkap.

Tak inguk jam ing tembok pandome nuduhake angka siji. Nyoba takremke mripatku karo ndremimil nyebut asmane Gusti Allah, githokku mrinding. Aku donga muga-muga gek ndang krungu adzan subuh lan bojoku ndang mulih. Kudu nangis nanging ora kawetu luhku.

“Brakk!!”

Dumadakan ing pernahe kamar mburi krungu swara kaya lawang didobrak wong. Aku tansaya ngewel, anakku sing angler takkekep kenceng. Aku wis ora wani mingket saka kasur. 

Swara glodhakan ing dhuwur pyan pindhah neng pernahe kamar mburi mau. Swarane  tambah rame kaya tukang lagi dandan-dandan, ana swara wong nggraji lan methik paku. Masiya keweden, aku isih mikir  apa enek maling arep mbobol omah iki.

Merga rumangsa tanggung jawab diwenehi amanah njaga omah, takwanek-wanekne metu saka kamar marani pernahe  swara glodhakan mau. Lampu tak byarke padhang jingglang mbarengi swara glodhakan mau ilang.  Tekan ngarep kamar mburi aku  njomblak merga lawange ngeblak. Pikiranku wis ora karuan, tak wanek-wanekne mlebu kamar mburi nganggo senter merga lampune mati. Anehe kamar sing ora nate dibuka iki resik, aroma kembang mlathi lan  kenanga nyogrok irungku. Remeng-remeng katon lemari lan amben kayu kuno. Tak inceng  longan ngisor amben goleki menawa ana tikus apa kucing sing glodhakan mau. Mak byar sunare senter nyentrong ngisor amben banjur makpet, peteng dhedhet donyaku. 

Ujug-ujug ana sing ngoyag-oyag sikilku, bareng melek tibake digugah bojoku kang bali saka kerja, untunge nggawa kunci serep. Bojoku nggumun kenangapa aku turu neng lemah tanpa klasa, pas neng ngarep kamar mburi. Aku dhewe ya nggumun. Luwih kaget maneh tibake kamar mburi isih rapet kaya biasane, kamangka mau bengi ngeblak  lan gawange rusak. 

Aku ngewel maneh lan isih thong-thongen karo kang lagi bae kedaden. Tibake aku dhek bengi nggeblak semaput merga kaget nyumurupi maesan ngisor amben kang kaya lagi bae disekar. Kembang ing dhuwur maesan isir seger. Trus maesan njero kamar kuwi kuburane sapa? Nek mung ngimpi kok turuku pindhah kene?

*****

Madiun, 23 Maret 2025

*Wis kapacak ing  Majalah Jaya Baya No. 36 Minggu I Mei 2025

CRITA MISTERI

 GALUH DIGONDHOL DHEMIT

Dening: Dyah Kurniawati

Galuh ilang bengi iki. Warga sadesa geger. Kenthongan nithir tandha bahaya nggugah wong-wong kang lagi ngumbara ing alam impen. Kabeh padha gemrudug ing bale desa, karo klesik-klesik takon tinakonan ngenani ilange Galuh. Sauntara iku ibune Galuh mingseg-mingseg, awake lemes dadi rubungan ibu-ibu liyane.   

******

Sabubare sholat Isya saben malem Minggu aku langsung ndarus  karo kancaku telu yaiku Dewi, Sinta lan Galuh. Kawit isih TK nganti saiki klas 5 SD, aku karo kancaku kuwi yen mulih saka langgar mesthi barengan merga dalane saarah. Udakara jam sanga bengi,  aku sakanca bebarengan mulih. Ing langgar isih ana bapak-bapak sing nerusake ndarus.

Ora kaya biasane, sajoge metu saka langgar Galuh sing biasane crigis katon meneng. Yen ditakoni mung semaur saperlune. Kamangka sasuwene iki Galuh sing paling ceria lan tansah ngramekne swasana.

Tekan protelon aku ngulon, Dewi lan Siti ngetan dene Galuh lurus. Tekan omah sawise wisuh aku banjur mapan turu. Lagi ngliyep sedhela ana sing nothoki lawang. Karo liyep-liyep aku krungu bapak mbukakne lawang banjur  lamat-lamat omong-omongan ing ruwang tamu. Aku wis ora pati nggape merga saking ngantukku.

Ujug-ujug bapak ngelus-elus lengenku karo mbisiki, “Ndhuk, tangi dhisik ya. Kae digoleki bapak lan ibune Galuh ing ruwang tamu.” 

Karo kriyip-kriyip lan ngucek mripat aku lungguh rada aras-arasen. Bapak njupukne mimik ben urip ragaku. Sawise rada seger, bapak nggandheng aku tumuju ruwang tamu. 

“Saras. Weruh Galuh Ndhuk?” Ibune Galuh takon karo nyekeli pundhakku. 

“Hah...!!!” aku sumaur bingung.

“Ndhuk, sabubare ndarus mau Galuh menyang ngendi?” gantian bapake Galuh nakoni aku kanthi praupan mbrabak ngempet susah.

“Hlaa..., Galuh dereng mantuk?” takonku tansaya bingung.

Dadi nganti saiki Galuh durung mulih. Aku isih durung dhong bocahe menyang ngendi. Mau ing protelon dheweke ya mlaku tumuju omahe. 

Sidane kabeh sing neng kono, bapak ibuke Galuh lan aku diterake bapak ibukku kabeh tumuju omahe Dewi lan Siti. Menawa Galuh melu neng omahe kancaku kuwi. Nanging Galuh tetap ora ana. 

Merga bingung, kabeh bablas neng bale desa nglaporke  yen Galuh ilang. Sawise para perangkat desa lan warga ngumpul banjur rembugan kanggo nggoleki Galuh. Aku, Siti lan Dewi diinterogasi warga  minangka sumber warta kang pungkasan ketemu Galuh. Aku sakanca nangis, wedi nek Galuh diculik. 

Pak  Lurah banjur mbagi tugas nggoleki Galuh. Ana sing ngetan, ngulon, ngidul lan ngalor. Ora lali tegalane Mbah Sam sing cedhak protelon panggonanku pungkasan misah mau uga dadi target.  Sadurunge budhal, bapak-bapak nyiapake oncor, senter lan kenthongan saka pring digawa mubeng. Wektu iku kampungku durung ana listrik.

Nganti adzan Subuh Galuh durung ditemokne. Ibune Galuh njerit-jerit banjur semaput lan dadi layatan. Kabeh warga bubar sholat Subuh dhisik, rencanane mengko yen wis rada padhang diterusake maneh nggoleki Galuh. Aku uga mulih kanthi mripat bengep merga kesuwen nangis. Sabubare subuhan aku mapan turu. 

Udakara jam 7 esuk ana gemrudug ing dalanan ngarep omahku. Lamat-lamat aku krungu yen Galuh wis mulih. Cekekal, tanpa raup dhisik aku mlayu neng omahe Galuh. Tekan kono wis akeh wong. Aku mblusuk neng selane ibu-ibu kang ngadeg ngrubung Galuh kang nangis ing ruwang tengah. Saya akeh sing teka, saya banter tangise. 

Aku diawe ibune Galuh kongkon nyedhak. Weruh aku teka, Galuh langsung gandheng tanganku tumuju kamare. Tekan kasur Galuh tansaya gero-gero, trus tak rangkul nangis bareng.

Sawise meneng, Galuh crita,

“Aku wedi Saras,”\

“Wedi ngapa?”

“Mau bengi samulihe ndarus, sawise protelon aku digandheng wong ireng gedhe dhuwur dijak menggok neng tegalane Mbah Sam. Merga wedi aku manut bae. Tibake ing tengah tegale Mbah Sam ana omah gedhe magrong-magrong lan akeh cah cilik wedok sabarakan aku karo kowe, nanging ora ana sing tak kenal blas.

Galuh ngelapi eluh sing ana pipine. Banjur nerusake crita, 

“Wong lanang  mau ngongkon aku mangan. Ing meja akeh panganan nanging aku durung nate weruh panganan iku sadurunge. Sawise dipeksa bola-bali aku panggah emoh. Awale wong lanang kuwi apik, nanging saya suwe saya kasar. Aku digebuki…,” Galuh nangis maneh.

“Aku kasil mlayu saka omahe. Nanging sakiwa tengen katon peteng lan akeh wit gedhe sing medeni. Aku terus mlayu ngliwati jurang lan kali. Pokoke aku mlayu terus karo merem.”

“Nalika mlayu kuwi aku krungu swara kenthongan lan kelip-kelip weruh cahyane obor, nanging lambeku kekunci ora bisa mbengok. Trus aku kesandhung pang gedhe lan tiba, banjur wis ora eling apa-apa maneh.” 

Aku domblong lan bingung krungu critane Galuh. 

“Dumadakan ana sing nyenggol sikilku. Nalika tak buka mripatku, tibake wis padhang jingglang. Neng ngarepku ana Mbah Sam. Tibake aku keturon ing watu gedhe tengah tegale Mbah sam, lan sing nyenggol sikilku mau Mbah Sam nggugah aku. Banjur aku diterake mulih, klambiku suwek kabeh, sikilku kubak endhut lan tatu kena eri. Iki isih perih.” Galuh mungkasi critane kanthi cahya kang rada seger, wis plong. 

Ora suwe Galuh merem banjur keturon angler. Sawise takkemuli, alon-alon aku metu methuki ibuke Galuh. Ibune Galuh kandha, yen mau esuk Galuh ditemu  Mbah Sam turu ing Watu gedhe kanthi klambi rowak-rawek, lan awake gupak endhut katon kesel kaya bubar mlayu adoh.

Sing aneh, mau bengi bapak-bapak ya padha leren lungguhan ing watu gedhe tegalane Mbah Sam kasebut nalika nggoleki Galuh.

********

Madiun, 2 Maret 2025

*Wis kapacak ing Majalah Jaya Baya No. 31 Minggu V Maret 2025