Cerkak-Wacan Bocah

Sepedhahan Ing Dina Minggu

Dening: Fatha Nuzulul Rohmah 

 

Aku lan kancaku ngrencanakake  sepedhahan ngubengi desa. Sajane rencanane dina Sabtu, nanging kancaku ora bisa makane diundur dina Minggu. 

Dina minggu esuk udakara  jam 05.40 aku diterke mbakku neng nggone dulurku arep ngampil sepedha. Amarga  ora duwe sepedha, dadi aku ngampil dhisik. Lan mulih saka jupuk sepedha aku numpak sepedha silihan kuwi mau. Sajane mbakku rangu-rangu lan ora tega yen aku sepedhahan dhewe. Wis suwe aku ora numpak sepedha kira-kira telung taunan, dadi saiki sik rada lali.

Wektu wis nyedhaki gang arah omahku, aku ngerem dadak karo migunakake rem ngarep dudu rem buri. Lakok ujug-ujug sepedhahku sisih buri jeplak lan aku tiba njungkel.  Wong wong sing neng kana padha mbengok kaget.  Nganti wong kang ana ing jero warung ngarep gang metu kabeh ngrubung aku. Astaghfirullah aku isin banget. Tekan omah aku diguyoni dening mbakku kang deleng kedadeyane langsung iku, rasane aku pengin ngilang saka bumi saking isinku . Mbakku sing terus cekikikan tak tinggal nang pawon lan kanthi kesusu aku sarapan. Wedi nek selak diampiri kancaku

              Sekitar jam 07.00 kancaku teka lan nyeluki jenengku. Aku cepet cepet metu lan ora lali sadurunge lunga aku nyuwun dhuwit marang ibuku dhisik kanggo tuku jajan mengko.

Aku budal bareng kancaku ngliwati gang cilik omahku. Omahku mapan ing gang kang cilik nanging sadurunge uga ana dalan kang ora pati gedhe. Ciri-cirine ing dalan ana papan  jeneng dalan kasebut.

Sawise metu gang aku meh nabrak sepedha kancaku amarga aku isih durung kulina sepedhahan lan isih wedi karo kedadeyan ngerem ndadak mau.

Untung wae kancaku sareh banget karo aku. Aku dikongkon neng ngarep,  nanging aku ora gelem amarga aku ora ngerti dalan kang arep diliwati mengko kuwatire malah keblasuk.

               Nalika wektune nyabrang dalan gedhe aku lan kancaku luwih milih  nuntun sepedha alon alon sebab wedi ketabrak. Tekan pertigaan banjur menggok ngiwa amarga dalan iku lumayan sepi. Aku uga ngliwati kreteg kang rada dhuwur lan swasane pas   mudhun iku nyenengake banget, aku pengin mbaleni maneh.

Hawane sejuk banget amarga isih esuk lan wektu iku cerah sarta srengenge durung dhuwur. Aku sepedhahan santai lan seneng banget karo swasana kasebut.

            Wektu ngliwati sawah, aku  weruh sesawangan gunung lan sawah kang ijo. Aku asik nikmati kaendahan nganti ora sadar  menawa ana ula ing pinggir dalan kang taklewati, aku kaget banget lan mbengok banter “ulaaaaa” !!

Kancaku sing wis dhisiki nang ngarep kaget mengo nyawang aku . Aku saya rosa ngadoh saka papan ula iku. Untung wae ula iku ora kaget lan nyathek aku. Hiiiii aku mbayangke mrinding dhewe.

Aku wis kesel ngonthel sepedha prasaku wis tekan adoh. Nanging aku nyawang kancaku kok ora krasa duwe kesel blas. Isih santai lan ora krenggosan kaya aku. Apa amerga aku suwe ora sepedhahan ya. Terakhir sepedhahan sekitar telung taun kepungkur. Lan kancaku kuwi meh saben dina sepedhahan. La layak.

Sasuwene sepedhahan aku arang ngobrol karo kancaku mau. Amerga nek omong dadak bengok dadi irit tenaga. Luwih becik nyawang kiwa-tengen kang luwih endah. Aku ngomong ngenani bab-bab acak karo kancaku mbuh krungu apa ora mung dijawab “ya”. Sing dirembug akeh bab lan crita omahe mbahku kang siji jalur karo dalan kang mau dilewati tapi sebenere lumayan adoh saka dalan iku sih,hhehe.

Ora krasa ujug-ujug wis tekan pertigaan sing  kaping telu. Kancaku takon ning aku kanggo milih dalan kang endi. Aku njawab menggok nengen amarga pancen aku pengin weruh sebab aku durung tau liwat kono. Nanging jebul dalane rusak banget, aku ngrasa getun milih dalan kasebut.

Sidane ngliwati dalan iku karo sambat lan ngresula. Nanging wis kadhung tekan tengah-tengah dadi ya gelem ora gelem ya tetep diterusne. Sawise metu saka dalan sing rusak iku, aku cukup kaget amarga dalan kuwi jedhule dalan kang lewati mau dadi mulek bae lewat dalan iku maneh. Hehehehe

Sadurunge muleh aku lan kancaku arep  tuku jajan dhisik. Lewat dalan sing  lurus arah lapangan Pilangbango .

Tekan kana aku lan kancaku markir sepedha ing parkiran lan kepeneran ing papan iku akeh wong lagi jogging. Aku karo kancaku uga melu jogging pisan lan karo crita  bab-bab kaya film rekomendasi, film kang akhir-akhir iki kondhang, novel lan liya-liyane .

Sawise jogging banjur aku karo kancaku lungguhan ing taman. Ing kono akeh bocah dolanan kaya ayunan, prosotan lan liya-liyane. Sajane aku  pengin lungguh ing ayunan nanging ana wong kang suwe banget ora lunga saka ayunan kasebut. Ayunane loro lan loro-lorone ana wong kang manggoni.

Sidane aku karo kancaku golek papan lungguh saeneke sing penting ora kepanasen. Kancaku crita idolane kang kondhang ing bidang badminton(atlet) lan   dirumorke pacaran dening netizen.  Kancaku ora pracaya lan mangkono uga aku uga ya ora pracaya amarga pancen si atlet ora seneng ngumbar uripe ing akun sosmede.

Sawise kesel nunggu ayunan kosong aku lan kancaku tuku jajan dhisik ,  yaiku crepes lan cilok. Aku pesen loro sing siji kanggo mbakku. Sawise iku aku lan kancaku banjur mulih. Kancaku ora bisa mampir omahku  alesane arep  ngumbah klambi kanggo melu lomba sesuk. Sawise tekan pertigaan aku menggok ngiwa kancaku bablas lurus,  mulih menyang omah dhewe-dhewe.

Tekan omah aku ngumpetake crepesku lan menehake cilok iku marang mbakku. Lan nalika cilokke entek, ganti crepese tak wenehke mbakku lan mbakku seneng banjur maem bareng  karo aku.

Iku pengalamanku sepedhahan ing dina Minggu . Matur nuwun.

#Kapacak ing Majalah Madinah  MTsN Kota Madiun (ISSN 2807-80550. Volume 4 Nomor 1, Maret 2022, kaca 27

.

 

Biodata Pangripta: Fatha Nuzulul Rohmah lair tanggal 27 juni 2008.  Siswa MTsN Kota Madiun program 2 taun lulus iki duweni kasenengan nonton lan maca. Cita-citane pengin dadi guru sing sukses,  supaya bisa nularake ilmu marang para murid. Aamiin.

 

 

 

LAMPIRAN: